Jou leven is een keuze

Lieve Jij,

Ik hoop dat alles goed met je gaat. 

Afgelopen maand ben ik op reis door Thailand geweest. Dat was een geweldige ervaring. Het was niet altijd goed zoals ik heb gewenst maar over het algemeen was het prachtig.

Leren accepteren en aanvaarden wat al er is. Gouden tijden. Een van de mooiste ervaringen was de teaching van de Monnik. Ik kan niet alles in woorden brengen maar ik heb een ding onthouden.

HET LEVEN IS NIET ALTIJD LEUK. Het leven is ook suffering "Lijden" maar de mensheid wil geen pijn voelen. We verstoppen alle emoties, we onderdrukken onze gevoelens. 

Volledige acceptatie en in vergeving staat zijn, lijkt me heel idealistisch in onze samenleving, waar iedereen beoordeelt . We hebben altijd een mening over dingen in ons leven. Of je nou bewust bent of niet. We zijn zo geprogrammeerd om ons ideaalbeeld na te streven. Ik ga hier niet diep in maar ga in onderzoek met jezelf en kijk even hoeveel oordelen je over jezelf hebt, je opvoeding, ouders, werkgevers, kinderen, collega's, familieleden, vrienden. En hoe komt het dat jij deze hebt? Waar komt dat vandaan?

Hoe vaak zitten we in een geconditioneerde situatie vast?

Waarom hechten we ons aan aangemaakte waarde? Aan mensen, dieren, spullen, werk, ideeën.....       

Wie zegt dat dit op die manier moet en niet anders? We toch? Of schuif de verantwoordelijkheid naar de buitenwereld? 

Mijn lerares vertelde me dat de meeste mensen door hun angsten niet de waarheid willen weten. Dat weet ik stiekem ook. 

Wakker blijven vraagt moeite en waakzaamheid. De meeste mensen zijn lui of  weten niet hoe. 

DE VRAAG IS: WIL JE ZO BLIJVEN? OF KIES JE NU VOOR JEZELF? VANUIT ZELFZORG EN LIEFDE!  

Ga jij je angsten onder je ogen zien? Ga jij je emoties niet meer onderdrukken? Ga jij meer van jezelf houden en mild zijn voor jezelf en voor de anderen? bewust zijn van je eigen oordelen? Wil je het ideaalbeeld van deze maatschappij zonder na te denken volgen? Of keer je naar binnen?

We zijn niet gemaakt om constant in competitie te blijven "overleven staat" . We hoeven niet te strijden.  

Weet je dat alle je fysieke klachten komen door je mentale en emotionele disbalans?

Hoe kun je je zelf helen en alleen de buitenkant van je schoon houden als de binnenkant aan het instorten is? De buitenkant is alleen maar spiegel van de binnenkant.

Je hebt de keuze om wel te doen of niet. 

Het is jouw leven en je verantwoordelijkheid en niet van de ander.

Ben ik in deze mail te hard voor je geweest? Misschien is dat een oordeel?

Ik weet één ding: als het goed met je gaat dan gaat het ook goed met mij. We leven allemaal in een groot

speeltuin ”de aarde", je bent hier niet alleen. We doen het samen. 

Warme groet,